Przyszłość innowacji w logistyce

Opublikowane przez Petro w dniu 11 lutego 202511 lutego 2025

Przyszłość innowacji w logistyce – standardy rekomendowanych implementacji, a potencjalne ich skutki na przykładzie Go2ShelterLogic.

Przyszłość charakteryzuje się niepewnością oraz brakiem przewidywalności. Takie cechy wpływają na wszelkie sfery związane z kulturą, ekonomią, korelacjami w i pomiędzy społeczeństwami. Metody i modele odczytania przyszłości nie istnieją, jednakże skuteczne operowanie systematyką i procedurami diagnozowania potencjalnych – możliwych zmian, w celu efektywnego przygotowania scenariuszy reagowania i ścieżek właściwych, wartościowych decyzji są do dyspozycji zarządzających. Autorzy jako przykłady podają m.in. backcasting partycypacyjny, jak również rozmyte systemy wspomagania decyzji. Nadbudowując wskazane działania o implementację do rekomendacji posługiwanie się sztuczną inteligencją, poprzez stosowanie algorytmów heurystycznych stanowi niejako uzupełnienie optymalnych – innowacyjnych działań nakreślanych dla dynamicznych i niestatndardowych/nieszablonowych przedsiębiorców w branży Transport-Spedycja-Logistyka. W artykule została zwrócona uwaga czytelników na potrzebę wdrożenia inteligentnych modeli reagowania w obliczu zaistnienia sytuacji kryzysowych, jako wartość nie tylko zapewniająca bezpieczeństwo i brak przerwania łańcucha dostaw, ale przede wszystkim jako aspekt konkurencyjny poprzez innowacyjne i systemowe, zintegrowane nowatorskie podejście do działalności w niejasnych warunkach, silnej globalizacji, konkurencyjności, niepewności i w reżimie restrykcji pandemicznych, czy wręcz wojennych, które przewartościowały zasady tzw. gry rynkowej, a także zmieniły podejście do ratowania zdrowia i życia człowieka, również poprzez projektowanie inteligentnego wsparcia systemu logistycznego w sytuacjach kryzysowych.

Wprowadzenie

Zmiany społeczne, gospodarcze, kulturalne, technologiczne wpływają bezsprzecznie na każdą sferę życia człowieka. Poziom zaspokojenia potrzeb i jakość funkcjonowania zintegrowana jest z jednej strony poprzez osiągany komfort życia, z drugiej poziom bezpieczeństwa publicznego. Stan zagrożenia promieniuje na realizowane codzienne zadania, podejmowane aktywności, czy wdrażane inicjatywy. Nie istnieje jednoznaczne i jedyne właściwe podejście do reagowania kryzysowego, w odpowiedzi na niekorzystne, negatywne i nagłe sytuacje wpływające na dyskomfort fizyczny oraz psychiczny człowieka z uwagi na mnogość i różnorodność czynników zagrożenia oraz tym samym szerokie spektrum odpowiadania na nie. Jednakże wyzwaniem dla autorów było zaproponowanie systemu reagowania w oparciu o próbę konstrukcji wartościowych elementów modelu prewencyjnego, jak również systematyki procesu inteligentnych wdrożeń mających na celu różne zmienne, dopasowane w zależności od wymagań/potrzeb interesariuszy i beneficjentów: ochrona zdrowia, życia, ciągłości działania przedsiębiorstw, konkurencyjności. Celem poznawczym artykułu jest identyfikacja zagrożeń bezpieczeństwa publicznego i funkcjonowania logistyki humanitarnej oraz możliwości jego usprawnienia z wykorzystaniem sztucznej inteligencji. Autorzy za cel użytkowy obrali natomiast opracowanie modelu w wyniku wprowadzonych innowacji usprawniających zarządzanie logistyką humanitarną, z wykorzystaniem nowoczesnych technologii i sztucznej inteligencji.

1. Zmiany społeczno-gospodarcze a bezpieczeństwo i systematyka reagowania przez pryzmat potrzeb ludności względem wartości systemów logistycznych

Nieustanna adaptacja do zmian, elastyczne reagowanie na pojawiające się zdarzenia, holistyczne rozumienie zjawisk i korelacji między otaczającą nas rzeczywistością to składowe aktualnej koncepcji rozumienia otoczenia w świetle nowoczesnego paradygmatu zarządzania. Zintegrowana koncepcja zarządzania procesami, doskonalenie i podnoszenie kwalifikacji a także jakości produktów i usług, w oparciu o chaotycznie zmieniające się warunki umów, kontraktów, a także dotychczas znanych nam zmiennych wymusza odpowiednie reakcje.
            Pierwszą sferą poddaną pod analizę przez autorów niniejszego artykułu jest bezpieczeństwo, rozumiane jako wartość nadrzędna. Bezpieczeństwo jednocześnie utożsamiane jest z brakiem zagrożeń, odnosząc się do pewności i stanu spokoju. Powszechność tego słowa, jak również od niepamiętnych czasów – zapotrzebowanie na nie, w ramach pierwotnych i najbardziej podstawowych potrzeb stanowi o jego sile i zakresie oddziaływania. Od najstarszych dziejów, związanych z działalnością człowieka mamy do czynienia z zachwianiem stanu spokoju, w wyniku nieporozumień prowadzących do wzajemnej wrogości, odzwierciedlonej potyczkami, bitwami i wojnami. Tak też można definiować zagrożenia, obserwując w nich brak bezpieczeństwa, jednocześnie klasyfikując je jako podstawową kategorię securitas. A. Giddens odwołuje się do bezpieczeństwa ontologicznego, które wykazuje konieczność trwania, jak i zachowania określonego porządku zdarzeń, wliczając w to również doświadczenia spoza bezpośredniego obszaru zasięgu odczuwania danej jednostki^[1]. Celem o charakterze negatywnym, określił bezpieczeństwo B. Russel, który wykazał iż stan, do którego dąży społeczeństwo w sposób świadomy jest inspirowany przez strach^[2].
            Pojęcie bezpieczeństwa ma charakter potrzeby podmiotowej, oznacza to, że zróżnicowane podmioty, w tym grupy społeczne, organizacje, także państwa, narody, społeczeństwa, widzą w nim wartość i tym samym jedną z największych, najważniejszych oraz najbardziej naturalnych potrzeb. Tym samym możemy je zaklasyfikować do potrzeby egzystencjalnej, nierozerwalnej z istnieniem określonego podmiotu. Poza trwaniem, przetrwaniem, również należy zaliczyć tu niezależność, spokój a także pewność rozwoju i funkcjonowania^[1].
            Bezpieczeństwo w ujęciu globalnym, międzynarodowym analizować należy z punktu widzenia ogromnej złożoności tej tematyki, co może prowadzić do niebezpiecznego zjawiska, tak zwanej mispercepcji, będącej przeciwieństwem odbicia realnego stanu rzeczy w percepcji osoby postrzegającej. Pełni istotną funkcję przy weryfikacji zagrożeń oraz niebezpieczeństw. Tym samym na zwiększenie stanu niepewności wpływ mają brakujące informacje, a także krążenie w rzeczywistości zarówno prawdziwej jak i fałszywej informacji doprowadzających do błędów w odbiorze komunikatu, związanego z obowiązującym poziomem bezpieczeństwa^[2]. Bernard Wiśniewski w swoich rozważaniach o bezpieczeństwie wskazuje, że bezpieczeństwo publiczne zauważył iż wewnętrzne bezpieczeństwo państwa jest stanem uzyskanym w wyniku spełnienia przez kraj funkcji wewnętrznej, która jest realizowana w ramach strategicznej polityki narodowego bezpieczeństwa. Przejawia się ono ochroną w porządku konstytucji, bezpieczeństwa publicznego, oraz powszechnego, natomiast w ujęciu szerokim, jest to porządek konstytucyjny, życia i zdrowia w społeczeństwa, narodowego majątku – przed działaniami, które oznaczyć możemy jako bezprawne, jak również wynikiem zdarzeń nieprzewidzianych, takich jak klęski żywiołowe i techniczne katastrofy^[3], co jest przedmiotem opracowań wielu autorów, którzy w zróżnicowany sposób przedstawiają zagrożenia dotyczące możliwych zagrożeń i sposobów przeciwdziałania im. Dlatego też można postawić tezę, że utrzymanie bezpieczeństwa jest jednym z najstarszych zadań publicznych. Jest to zatem całokształt działań organizacyjnych, jak również prawnych, które realizują podmioty rządowe, w tym krajowe a także międzynarodowe i pozarządowe, oraz sami obywatele, zaliczany jest do bezpieczeństwa społecznego i tym samym w takim tonie możemy rozpatrywać jego zagrożenia. Waldemar Kitler wyodrębnił dwa podstawowe obszary odnoszące się do bezpieczeństwa społecznego: pierwszy z nich nawiązuje do konieczności zapewniania społeczeństwu kardynalnych potrzeb bytu i rozwoju. Drugi związany jest ze stabilnością poziomu funkcjonowania grupy społecznej, rodziny oraz jednostki, pamiętając o potrzebie niedopuszczania do marginalizacji bądź wykluczenia społecznego^[1].
            Kolejnym elementem struktury społeczno-technologiczno-biznesowej są innowacje. Aktualnie, operujące podmioty biznesowe w gospodarce rynkowej, opartej na wartości wiedzy, zmuszone są do nieustannej reakcji na korekty zachodzące w otoczeniu mikro i makroekonomicznym – otoczeniu celowym, oraz ogólnym. Wskazać tu należy na działania silnej konkurencji oraz rosnące potrzeby i zarazem wymagania klientów. Strategia polegająca na stałym ulepszaniu organizacji, projektowana by przyczyniać się do rozszerzania rozpiętości przewagi konkurencyjnej stanowi o sukcesie organizacji dzisiejszych czasów. Wiele procesów składa się na wypadkową rozwoju przedsiębiorstwa, jednakże bezdyskusyjnie w skład ich wchodzi aktywność innowacyjna. Innowacyjność, jako zdolność do kreowania nowatorskich produktów, procesów, jak również wynalazków – tak kojarzone są dedykowane działania podmiotu, podążającego ku bycia charakteryzowanym jako przedsiębiorstwo innowacyjne. Szerszy jednak charakter innowacji skorelowany jest ze sferą społeczną, kulturalną czyli podejściem i kompetencjami miękkimi^[2].
            Wielowymiarowe cechy przedsiębiorstwa, przekładająca się na poziom konkurencyjności nawiązują, jak obrazuje to poniższa grafika do obszarów strategicznych.

Innowacyjność przypisać możemy zarówno do przewagi konkurencyjnej, jak również instrumentów konkurowania o Klienta. Odpowiednie zagospodarowanie wymagań klienta i skutki z nich wynikające, włączając w to usługi jak również proces innowacyjny, warunkują potencjał do zdobycia przewagi nad konkurentami.
            Następną sferą wchodzącą w obszar zainteresowania autorów są systemy logistyczne umożliwiające funkcjonowanie całej gospodarki i reagowanie na pojawiające się sytuacje problemowe/problemy decyzyjne. Intencja elastyczności i widzialności w łańcuchu dostaw odwołuje się do potrzeb dopasowania, oraz względów bezpieczeństwa. Obserwowane są potrzeby stałej redukcji kosztów, zwiększania czasu dostarczania dóbr i usług oraz permanentnego podnoszenia ich jakości, odpowiadając na wyjątkowe zlecenia uczestników rynku – odbiorców/klientów. To zjawisko globalizacji, w połączeniu z niepewnością zmiennych osadzonych w przyszłości, determinuje konieczność podjęcia właściwych kroków w konstrukcji nowatorskich cech ulokowanych w systematyce zarządzania łańcuchem dostaw, a także w całej infrastrukturze niematerialnej (tradycja, kultura, wykształcenie) a także materialnej (wszelkie urządzenia, sprzęt techniczno-ekonomiczny). Definicje wskazują iż infrastruktura jest konieczna do produkcji oraz konsumpcji wszelkich dóbr. Koreluje ona wszystkie segmenty w gospodarce i nadaje jej sprawność funkcjonowania^[1]. Globalne łańcuchy dostaw z uwzględnieniem wymogów względem kompleksowego, holistycznego podejścia dają szansę na zapewnienie bezpieczeństwa. Suwerenne, niezależnie działające poszczególne podmioty zmniejszają szansę na powodzenie wspólnych działań, z uwagi na braki w procedurach i spójnych, obligatoryjnych, efektywnych modelach reagowania. Odrębne reguły postępowania, odmienne względem poszczególnych sytuacji kształtują niedociągnięcia i błędy nie tylko w decyzjach, lecz niepowodzenia objawiające się w efektach prowadzonych prac^[2].
            Potrzeby ludności cywilnej, pracodawców i klientów ich organizacji stale zmieniają się co obrazuje m.in. ogólnie przyjęty cykl życia produktu, oraz zmiany z paradygmatu klasycznego na behawioralny, systemowy, jakościowy, czy strategiczny. Niegdyś właściwy był konkretny produkt, w fabryce dana linia produkcyjna, którego okres funkcjonowania na rynku określany była jako względnie stabilny oraz długofalowy. Tradycyjny paradygmat ponadto zakładał menedżerów jako decydentów w kursie kolizyjnym z nowym paradygmatem, gdzie zarządzający przyjmują rolę coachów, liderów inspirujących do podążania za nimi, naśladowania zachowań i przejmowania wartości.
            Wnioski poczynione ze zmieniających się paradygmatów zarządzania organizacją dają podstawy do integracji różnych ich elementów wyeksponowanych i ukształtowanych na przestrzeni lat względem zaspokajania zmieniających się potrzeb klientów/beneficjentów/interesariuszy. Zarządzanie i jakość, doskonalenie, elastyczność, umiejętność reagowania pod presją czasu, z niepełnymi informacjami w nieustannym chaosie otoczenia wewnętrznego i zewnętrznego, stanowi o wartości firmy a także poziomie bezpieczeństwa instytucji jaką jest Państwo, a beneficjentami – jego obywatele.

2. Innowacja i nowoczesne technologie a utrzymanie zdolności do ciągłości działania przedsiębiorstw

Polityk i dziennikarz Henry Lloyd mawiał iż za innowacją techniczną powinna iść innowacja w dziedzinie psychologicznej, jak również moralnej, z uwagi na konieczność stosowania etyki w rozwojowych działaniach dotykających kwestię łamiących przepisy firm monopolistycznych, jak twierdził, którą była także Standard Oil Company, zarządzana przez Johna D. Rockefeller’a. W XXI wieku, z uwagi na rozwój technologii informacyjnej, automatyki, oraz budowania i implementowania autonomicznych rozwiązań, maszyn i pojazdów, sfera etyki i ryzyka zmieniła punkt odniesienia i swoje położenie na mapie potrzeb reagowania menedżera zarządzającego. Aby zrozumieć powyższe obszary, należy rozpocząć od wyjaśnienia pojęcia innowacji i związanych z nią zależnych zagadnień. M. E. Porter interpretuje pojęcie innowacji w ten sposób, iż jest to swego rodzaju właściwe spożytkowanie pojawiających się idei i pomysłów, które wpływa na udogodnienia oraz ulepszenia technologiczne, a także zmodyfikowanie metod w produkcji, co zwiększa efektywność pracy, a także optymalizuje kwestie procesu^[1]. Ch. Freeman natomiast zwrócił uwagę na odbiór pojęcia innowacji jako wdrożenie nowych procedur, procesów, bądź urządzeń – tym samym utożsamia pomysłodawców z pionierami^[2]. Pojęcie innowacji rozpowszechnił P. F. Drucker, uważając iż jest ona “szczególnym narzędziem przedsiębiorców, za po którego ze zmiany czynią okazję do podjęcia nowej działalności gospodarczej lub do świadczenia nowych usług. Można ją przedstawić jako dyscyplinę, można się jej nauczyć, można ją praktykować (…)”^[1]. Z przytoczonych definicji możemy wywnioskować iż innowacja nie jest przyporządkowana i zarezerwowana do wybranych, lecz każdy kto ma taką potrzebę, potencjalnie może się jej nauczyć, by rozwijać własne przedsiębiorstwo, bądź wykorzystywać pojawiające się okazje rynkowe. To bardzo ciekawe podejście ponieważ zazwyczaj innowatorami jest tylko nieznaczna część z całego społeczeństwa przedsiębiorców. Daje to jednocześnie pole do otwierania nowych ścieżek, celem zdobywania nowych horyzontów i inicjatyw przez menedżerów zarządzających podmiotami i projektami.
Jednym z celów kierownictwa jest utrzymanie ciągłości działania organizacji/przedsiębiorstwa, któremu przewodzą. Wiąże się to z określonymi spójnymi ze sobą i zależnymi działaniami, obejmującymi m.in.: identyfikację i analizę ryzyka, opracowywanie planów ciągłości działania, regularne testy i ćwiczenia, moduł zarządzania kryzysowego, doskonalenie poprzez podnoszenie świadomości i cykliczne szkolenia, a także wdrożenia monitorowania i efektywnego raportowania.
Bezpieczeństwo w ujęciu globalnym, międzynarodowym analizować należy z punktu widzenia ogromnej złożoności. Z pomocą przychodzi pojęcie mispercepcji w odniesieniu do analizy i odróżnienia możliwych zagrożeń (prawdopodobnych/potencjalnych/rzeczywistych). Istotna jest właściwa gradacja i realne postrzeganie zagrożeń, co stanowi klucz do modułu identyfikującego jedną z trzech sytuacji problemowych, którymi są zagrożenia zdrowia i życia człowieka, podyktowane inicjacją: klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych, ataków terrorystycznych. Daniela Frei’a zdefiniował stany bezpieczeństwa, co prezentuje poniższy rysunek numer 2.

Zauważyć należy iż często zarówno odpowiedzialni za bezpieczeństwo publiczne, dowódcy wojsk, jak również kontraktowi menedżerowie przedsiębiorstw operujących w różnych branżach, wpaść mogą w pułapkę zarówno obsesji jak również – co gorsza, fałszywego poczucia bezpieczeństwa. Rzeczywisty poziom zagrożeń wskazać powinny więc wspomagające decyzje zarządcze obiektywne, nacechowane brakiem emocji, w tym potencjalnych błędów, algorytmy.
Autorzy przytoczyli systematykę rozmytych systemów wspomagania decyzji. Do kardynalnych/fundamentalnych elementów z nimi związanych należą:
– sztuczna inteligencja w systemach decyzyjnych;
– reprezentacja i przetwarzanie wiedzy nieprecyzyjnej przez systemy rozmyte;
– uczenie maszynowe i algorytmy heurystyczne;
– rozmyte systemy wspomagania decyzji.
Wyniki badań wskazują na wygodę stosowania teorii zbiorów rozmytych i logiki rozmytej w systemach informatycznych do wspomagania podejmowania decyzji. Jest to korzystne przy przetwarzaniu dużej ilości nieprecyzyjnych i niepewnych informacji, co obserwujemy w trakcie eskalacji działań wojennych, ataków terrorystycznych, czy zjawisk wynikających z klęsk żywiołowych. Innymi istotnymi elementami są scenariusze eksploracyjne próbujące odpowiedzieć na pytania – co może się wydarzyć? Tworzone są, aby opisać, zwizualizować zdarzenia i potencjalne zmiany, uważane za wysoce prawdopodobne. Aby określić model osiągnięcia założonego celu – wdrożyć należy scenariusze normatywne. Jako alternatywna dla tradycyjnych metod, wyeksponowana została przez Amorego Lovins’a metoda backcastingu. Pierwotnie nazwana została swego rodzaju analizą poprzez wykorzystanie spojrzenia wstecz (ang. backward-looking analysis). Backcasting opiera się na odwróconej logice doprowadzania do rozwiązań sytuacji problemowych. W swojej naturze polega on na planowaniu działań, rozpoczynając od pożądanego stanu – końcowego (przyszłości normatywnej), wstecz podążając do teraźniejszości. Celem jest określenie dedykowanych warunków oraz niezbędnych działań wymaganych w celu osiągnięcia ww. stanu. Backcasting traktowany jako podejście badawcze, jak również metoda wspomagająca proces decyzyjny oraz technika. Esencją backcastingu jest budowanie mostów między teraźniejszością a pożądaną wersją przyszłości w sposób retrospekcyjny, identyfikując jednocześnie poszczególne kroki, które mają doprowadzić nas do tej przyszłości.

3. Rekomendowane scenariusze reagowania kryzysowego z wykorzystaniem modeli optymalnych wdrożeń na przykładzie Go2shelterLOGIC

Reagowanie kryzysowe, wykorzystujące dorobek cywilizacji w kontekście technologicznym, innowacyjnym, a także społecznym objawiać się może konstrukcją prototypów oraz nowatorskich koncepcji rozwiązań. Jednym z takich przykładów jest Go2shelterLOGIC, tj. system szybkiego reagowania na zagrożenia względem życia i zdrowia człowieka, wykorzystujący sztuczną inteligencję do integrowania procesów logistycznych, transportowych a także inicjacji działań w obszarze systemów logistycznych na rzecz umocnienia poziomu bezpieczeństwa publicznego.
            Go2shelterLOGIC w bezpośrednim tłumaczeniu oznacza logiczny (LOGIC) system skutecznej ewakuacji do schronów (shelter), z przeznaczeniem dla ludności cywilnej. Projekt aktualnie (styczeń 2024) jest w fazie koncepcyjnej i w takim wydaniu zaprezentowany został przed przywódcami wojsk NATO w Słowenii (Ljubljana, 10.2023 r.).
            Go2shelterLOGIC jest projektem platformy internetowej, będącym opartym o najnowszą technologię i sztuczną inteligencję oprogramowaniem, które integruje: telefony komórkowe (poprzez aplikacje), ekrany, oraz inne urządzenia elektroniczne (m.in. tablety, billboardy) dla potrzeb generowania komunikatów o ścieżkach i scenariuszach ewakuacji do schronów / miejsc schronienia tymczasowego (w oparciu o geolokalizację uczestników, oraz wyznaczanie bezpiecznych tras), przy tym korelując działanie komunikacji miejskiej oraz innych służb, dostosowując potencjał i moce przerobowe do dynamicznych zaleceń ewakuacji ludności na wypadek konfliktu zbrojnego, ataku terrorystycznego, klęski żywiołowej.
            Autorzy projektu zwrócili uwagę na zidentyfikowane potrzeby ludności cywilnej w kontekście luk w sferze bezpieczeństwa i mobilności, do których zaliczyć można m.in. poniższe stwierdzenia:
1. W krajach NATO nie ma schronów dla każdego obywatela.
2. Nie istnieje jasna, skuteczna i bezpieczna ścieżka komunikacji do schronów i miejsc tymczasowego schronienia dla wszystkich obywateli jednocześnie.
3. Ludzie nie wiedzą, gdzie, kiedy i jak bezpiecznie się schronić.
            Wykrystalizowany problem badawczy kształtuje się następująco – jakie zmiany należy wprowadzić w systemie zarządzania ewakuacją ludności, aby skuteczniej ratować zdrowie i życie człowieka?
            Hipoteza natomiast obrała niniejszy wymiar: w wyniku wdrożenia innowacyjnych modeli zarządzania ewakuacją ludności cywilnej inteligentna logistyka i zarządzanie Internetem Rzeczy mają bezpośredni wpływ na poziom bezpieczeństwa publicznego oraz zdrowie i życie każdego człowieka.
            Go2shelterLOGIC jako koncepcja został wyróżniony przez komisję dedykowaną NATO jako jeden z 11 najatrakcyjniejszych projektów na Świecie w wydarzeniu pn.: “NATO Innovation Challenge: Military Mobility and Transportation”. Jednocześnie Sojusz Północnoatlantycki wyraził wsparcie i chęć kooperacji, rozwijając produkt względem oczekiwań przyszłości. Czym więc jest wskazane rozwiązanie? Określić je należy jako system spójnego, globalnego i skutecznego reagowania kryzysowego, z wykorzystaniem dostępnych form logistyki i sztucznej inteligencji do ratowania życia ludności cywilnej.
            Celem jest efektywniejsze planowanie bezpieczeństwa i ewakuacji poprzez implementację skutecznego narzędzia reagowania w sytuacjach kryzysowych. Podstawowe zadania są następujące: wspieranie ewakuacji ludności cywilnej do schronów przed atakami zbrojnymi lub klęskami żywiołowymi, z naciskiem na zmniejszenie liczby ofiar, które można znacznie usprawnić stosując sztuczną inteligencję (AI) i innowacyjne rozwiązania logistyczne.
            Elementy koncepcji Go2shelterLOGIC wyodrębniono poniżej:}
1. Zintegrowana, spójna, skuteczna, responsywna i publicznie dostępna (Internet Rzeczy) ścieżka ewakuacyjna dla każdego, oparta na geolokalizacji człowieka.
2. Systemy integracji ekranów w urzędach, supermarketach, komunikacji publicznej (otwarte API, tworzone przez system transmisji i uruchamiające kluczowy mechanizm) – transport, billboardy, miejsca publiczne dla globalnego systemu komunikacji (informacja i nawigacja wizualna), zawierające komunikat: Kto ? Gdzie? Gdy? Jak? uda się do miejsca schronienia / schronu na wypadek wojny, ataku terrorystycznego, klęski żywiołowej.
3. Integracja inteligentnych jednostek transportowych ratujących zdrowie i życie, dostosowanych do potrzeb logistyki humanitarnej, pracujących w sytuacjach najwyższego ryzyka, z umiejętnym użyciem blockchain, a także m.in. urządzeń typu dron do analizy przepustowości tras w czasie rzeczywistym z aktualizacją (poprzez komunikaty w aplikacjach, w wyniku nowych adnotacji generowanych m.in. przez drony) ścieżek dotarcia do bezpiecznych miejsc (każda grupa osób, z danymi, dotyczącymi ich konkretnego miejsca docelowego, zawiera różne instrukcje dotyczące gromadzenia się, nadzorując spójną i bezpieczną logistykę.
            Planowanie ewakuacji w oparciu o sztuczną inteligencję przybiera formę konceptu wykorzystującego algorytmy sztucznej inteligencji do planowania ewakuacji w czasie rzeczywistym, uwzględniające takie czynniki jak lokalizacja schronów, stan dróg, gęstość zaludnienia i stopień zagrożenia. Sztuczna inteligencja z założenia potrafi wyznaczyć optymalne trasy dla różnych grup ewakuowanych, zapewniając efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów.
            Agenda wdrożenia usprawnień w istniejącym systemie ewakuacji ludności cywilnej objawia się w zakresie:
1. Klęsk żywiołowych.
2. Konfliktów zbrojnych.
3. Terroryzmu.
            Go2shelterLOGIC zawiera następujące moduły determinujące realizację wymaganych czynności na rzecz bezpieczeństwa, poprzez skuteczne modele ewakuacji i predykcji możliwych scenariuszy zdarzeń:
1. Planowanie ewakuacji w oparciu o sztuczną inteligencję.
2. Zaawansowane systemy ostrzegania.
3. Dynamiczna alokacja zasobów.
4. Zarządzanie i kontrola ruchu.
5. Optymalizacja drogi ewakuacyjnej.
6. Komunikacja i alerty.
7. Śledzenie i monitorowanie w czasie rzeczywistym.
8. Analityka predykcyjna.
9. Teledetekcja i drony.
10. Globalna integracja (ekrany supermarketów, komunikacji miejskiej, urzędów, billboardy itp.).
11. Świadomość społeczna i edukacja.
12. Symulacja i szkolenie.
13. Ciągłe doskonalenie.
            Powyższe wartości, cechy rozwiązań, jak również elementy konstrukcji modelu reagowania zakładają przewidywanie przyszłości, wraz ze zdolnością do dynamicznego generowania scenariuszy reagowania, w odpowiedzi na niepełne informacje i niepewność zdarzeń. Wykorzystanie systemów logistycznych, budowa nowych łańcuchów dostaw i ścieżek decyzyjnych daje pole do ratowania zdrowia i życia człowieka, a take do wdrażania usług pomocniczych związanych z uzupełnianiem zapasów, przesyłem informacji, a także wsparciem przywrócenia zdolności do optymalnego reagowania po przejęciu kontroli nad zagrożeniem.

Podsumowanie

Autorzy na potrzebę podsumowania względem obranego tematu, poczynili odpowiednio wnioski, ujęte pod postacią poniższych rekomendacji:

Innowacja ze wsparciem sztucznej inteligencji może zwiększyć potencjał logistyki na potrzeby różnorodnych interesariuszy (w tym branży Transport-Spedycja-Logistyka).
Nowatorskie projekty wspierające innowacyjność dają szansę na wymianę międzynarodowych doświadczeń na rzecz bezpieczeństwa (krajów zrzeszonych w NATO).
Go2shelterLOGIC jako autorska platforma wspierająca proces ewakuacji ludności cywilnej może z wykorzystaniem algorytmów heurystycznych a także potencjału cyfryzacji dzisiejszych społeczeństw – zmniejszyć skutki negatywnych zjawisk (katastrof naturalnych, ataków terrorystycznych, otwartych konfliktów zbrojnych).
Odnotowujemy znaczące zapotrzebowanie na innowacje w różnych obszarach oraz otwartość do współpracy poprzez coraz większą liczbę środowisk, projektów, platform umożliwiających wprowadzenie idei w życie.

Cel poznawczy artykułu, jakim była identyfikacja zagrożeń bezpieczeństwa publicznego i funkcjonowania logistyki humanitarnej oraz możliwości jego usprawnienia z wykorzystaniem sztucznej inteligencji, oraz cel użytkowy – opracowanie modelu w wyniku wprowadzonych innowacji usprawniających zarządzanie logistyką humanitarną, z wykorzystaniem nowoczesnych technologii i sztucznej inteligencji został osiągnięty.
Jednakże autorzy pragną zaznaczy iż przyszłośc nacechowana jest dynamizmem i niepewnością. Dziś osiągane rezultaty prac zarówno naukowych, jak i technologicznych, czy gospodarczo-biznesowych, jak również administracyjnych, nie dają gwarancji zaistnienia w przyszłości. Tym zasadniej jest prowadzić wzmożone badania nad koncepcją uniwersalnego, skutecznego prognozowania zmian, w celu ochrony najwyższych wartości, jakimi są bezwzględnie bezpieczeństwo, jakość życia i możliwość generowania postępu.

Bibliografia

Drucker P.F., Innowacja i przedsiębiorczość. Praktyka i zasady, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1992.
Freeman Ch., The economics of industrial innovation, Pinter F., London 1982.
Giddens A., Nowoczesność i tożsamość, PWN, Warszawa 2007.
Jervis R., Perception and Misperception in International Politics, Princeton University Press, Princeton 1976; J. Vogler, Perspectives on the Foreign Policy System: Psychological Approaches, [w:] M. Clarke, B. White (red.), Understanding Foreign Policy: The Foreign Policy Systems Approach, Edward Elgar Publishing, Aldershot 1989.
Kitler W., Bezpieczeństwo narodowe RP: podstawowe kategorie, uwarunkowania, system, Akademia Obrony Narodowej, Warszawa 2011.
Kitler W., Wartości, potrzeby, cele i interesy jako podstawowe kategorie bezpieczeństwa narodowego, [w:] P. Sienkiewicz, M. Marszałek, H. Świeboda (red.), Metodologia badań bezpieczeństwa narodowego. Bezpieczeństwo 2010, t. II, Akademia Obrony Narodowej, Warszawa 2011.
Mazur-Wierzbicka E., Działalność innowacyjna przedsiębiorstw w Polsce, Wydawnictwo Uniwersytetu Szczecińskiego, Tarnów 2015.
Piocha S., Dyczkowska J., Zarządzanie łańcuchem dostaw – logistyka zaopatrzenia, Logistyka – nauka, czasopismo naukowe, 5/2012.
Russell B., Władza i jednostka, KiW, Warszawa 1997.
Rydzkowski W., Usługi logistyczne, seria BL, ILiM, Poznań 2004.
Stroińska E., Społeczno-kulturowe uwarunkowania innowacji w organizacji, Management Forum, Dom Wydawniczy Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2016.
Wiśniewski B., Zagrożenia bezpieczeństwa wewnętrznego, materiał na prawach maszynopisu, Warszawa 2003.